อิทธิพลของกางเกงโสร่งที่ต้องใส่ทุกวันตอนเด็กๆ ส่งผลถึงรสนิยมหลายอย่างที่ฝังแน่นในตัวฉัน โดยเฉพาะความชอบในผ้าพื้นเมือง หรือวัฒนธรรมแบบชนเผ่าต่างๆ ลวดลายซื่อๆจริงใจ สีสันตัดกันโฉ่งฉ่างนี่ล่ะ เห็นทีไรสะดุดใจยิ่งนัก แม้วันนี้ฉันโตเกินกว่าจะใส่กระโปรงลายโสร่งสีสดแล้ว แต่ถ้าเจอผ้าพื้นเมืองสีและลายไม่ฉูดฉาดมาก ก็จะนำมาตัดกางเกง และใส่ด้วยความมั่นใจเสมอ (แม้คนรอบข้างมักจะมองแบบตั้งคำถามว่า"กล้าใส่ได้ไง") แต่แปลกนะ ที่ฉันไม่เคยใช้ผ้าโสร่งมาตัดเป็นเสื้อเลย
เสื้อสองตัวนี้ ตัดจากผ้าโสร่งที่ฉันซื้อเก็บไว้นานมากแล้ว ฉันเองไม่ชอบใส่เสื้อลายแต่คิดว่าถ้าผ้าโสร่งกลายเป็นเสื้อตัวเล็กๆคงน่ารักดี
ตอนพี่เอเอาของขวัญวันเกิดมาให้เมื่อปลายปีที่ผ่านมา พี่เอบอกว่ากำลังหากระโปรงผ้าขาวม้าให้น้องออมน้องเอม-ลูกสาวฝาแฝดใส่ไปโรงเรียนวันศุกร์ (ที่เด็กๆต้องใส่ชุดพื้นเมือง) ฉันเลยตั้งใจจะเย็บให้เป็นของขวัญ ไม่ได้เย็บเป็นกระโปรง แต่เสร็จออกมาอย่างที่เห็น โดยแม่ของฉันเป็นผู้ตัดและกะขนาดให้พอดีกับเด็กสามขวบสี่เดือน (ไม่ได้ขอวัดตัวเพราะอยากให้พี่เอประหลาดใจ) และสอนวิธีเย็บ
แม่ตัด ฉันเย็บ...กิจกรรมของสองแม่ลูกในคืน "วันครู" พอดี แม่บอกดีใจวันนี้ได้เป็นครู ฉันก็ดีใจ เย็บเสื้อไปชื่นชมลายผ้าไป ลืมบอกว่า แม่เองก็ชอบใส่ผ้าโสร่งเหมือนกัน แต่ตัดเป็นชุดนอนกระโปรงยาวสวย และนุ่งเป็นผ้านุ่งบ้างในบางโอกาส แม่นุ่งผ้านุ่งได้สวยที่สุด
และทุกครั้งที่เห็นผ้าโสร่ง ... ฉันจะคิดถึงแม่
 |
| น้องเอม+น้องออม ใส่แล้วน่ารักมากเลย |
